Kiedy zamiast zasłużonego relaksu turysta doświadcza niedogodności, hałasu czy zaniżonego standardu zakwaterowania, ma pełne prawo oczekiwać rekompensaty. Organizator wycieczki jest zobowiązany do realizacji świadczeń zgodnych z ofertą i umową. W przypadku tzw. zmarnowanego urlopu, spowodowanego niewywiązaniem się organizatora z warunków umowy, klient może skutecznie dochodzić roszczeń – zarówno w formie zwrotu części kosztów, jak i zadośćuczynienia za utracony wypoczynek.
Co to jest zadośćuczynienie za zmarnowany urlop?
Zadośćuczynienie za tzw. „zmarnowany urlop” stanowi szczególną postać rekompensaty przewidzianej w polskim systemie prawnym, której celem jest naprawienie szkody o charakterze niemajątkowym poniesionej przez konsumenta w związku z nienależytym wykonaniem zobowiązania przez organizatora turystyki lub podmiot świadczący powiązane usługi turystyczne. Istota tego roszczenia sprowadza się do ochrony dobra osobistego, jakim jest prawo do wypoczynku, rozumianego jako realna możliwość skorzystania z czasu wolnego w warunkach zapewniających regenerację sił fizycznych i psychicznych oraz uzyskanie satysfakcji z planowanej podróży.
W odróżnieniu od klasycznego odszkodowania sensu stricto, którego funkcją jest kompensacja szkody majątkowej, zadośćuczynienie obejmuje krzywdę rozumianą jako uszczerbek o charakterze niematerialnym, wyrażający się w szczególności w poczuciu zawodu, rozczarowania, frustracji, utraty przyjemności z wyjazdu, stresu czy poczucia bezużytecznego wykorzystania czasu wolnego. Tego rodzaju dolegliwości, choć nieprzekładają się bezpośrednio na uszczerbek ekonomiczny, pozostają relewantne prawnie z punktu widzenia ochrony dóbr osobistych.
Jakie sytuacje uzasadniają zadośćuczynienie? Przykłady z praktyki
Do najczęstszych przyczyn zgłaszania roszczeń należą:
-
pobyt w hotelu o niższym standardzie niż deklarowany w ofercie,
-
brak klimatyzacji, wyżywienia lub innych kluczowych udogodnień,
-
zanieczyszczenia, insekt, niewłaściwy stan sanitarny,
-
hałas uniemożliwiający odpoczynek (np. remonty, głośna muzyka),
-
niedopełnienie elementów programu wycieczki objazdowej,
-
błędy organizacyjne (brak transferu, zmiana godzin wylotu bez uzasadnienia).
W takich przypadkach nie tylko przysługuje obniżka ceny imprezy turystycznej, ale także możliwość dochodzenia roszczenia o zadośćuczynienie za zmarnowany wypoczynek.
Ile wynosi zadośćuczynienie za zepsute wakacje? Praktyka sądowa i tabela Frankfurcka
Wysokość należnego zadośćuczynienia z tytułu zmarnowanego urlopu ustalana jest każdorazowo w sposób indywidualny, z uwzględnieniem całokształtu okoliczności faktycznych sprawy, w szczególności stopnia nasilenia naruszenia, jego charakteru, czasu trwania niedogodności, a także zakresu i intensywności negatywnych odczuć po stronie podróżnego. Polskie prawo nie przewiduje wiążących tabel lub stawek określających wysokość zadośćuczynienia za zmarnowany urlop, niemniej w praktyce orzeczniczej sądy powszechne niejednokrotnie odwołują się do tzw. „Tabeli Frankfurckiej”, czyli opracowania powstałego w niemieckiej praktyce sądowej, które w sposób procentowy określa rekomendowany zakres obniżenia ceny imprezy turystycznej w zależności od rodzaju uchybień. Tabela ta, choć pierwotnie odnosi się do roszczeń majątkowych w postaci obniżenia ceny, może pełnić funkcję argumentacyjną przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia za szkodę niemajątkową, poprzez wskazanie relatywnej wagi danego uchybienia.
Przykładowo:
-
10–25% wartości imprezy turystycznej za zakwaterowanie o standardzie niższym niż uzgodniony w umowie,
-
5–15% za uciążliwy hałas w miejscu pobytu,
-
10–20% za brak istotnych atrakcji przewidzianych w ofercie.
Tego rodzaju zestawienia nie mają charakteru normatywnego, jednak mogą stanowić istotny punkt odniesienia w procesie sądowej oceny „odpowiedniej” wysokości zadośćuczynienia, zgodnie z zasadą indywidualizacji i proporcjonalności świadczenia do rozmiaru doznanej krzywdy.
Zmarnowany urlop? Walcz o swoje prawa!
Kancelaria Helpum specjalizuje się w kompleksowym dochodzeniu roszczeń konsumenckich, w tym w szczególności związanych z naruszeniem prawa do wypoczynku. Zepsute wakacje nie muszą oznaczać definitywnej straty – odpowiednio przygotowane i poparte argumentacją roszczenie może doprowadzić do uzyskania należnego świadczenia pieniężnego. Powierzając sprawę Helpum zyskujesz wsparcie profesjonalistów, którzy połączą znajomość prawa z praktycznym doświadczeniem w sporach konsumenckich.
Artykuł sponsorowany
